12 września
Sobota, 11 września
18:00 – ++ Stanisława i Edward Celeda oraz zmarli z rodziny Wiszowaty
18:00- + Piotr Bratejko – rodzina z Calgary
18:00- (ks. Stefan) + Weronika Kania w dniu pogrzebu w Polsce – syn z rodziną
Niedziela, 12 września- XXIV Niedziela Zwykła
8: 30 – O zdrowie i Boże błog. dla Henryki i Edmunda
10: 30- Dzięk. za otrzymane łaski przez rodzinę Rembisz
12:30- Dziękczynna za beatyfikację ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego i Matki Róży Elżbiety Czackiej
14:00 UROCZYSTA PIERWSZA KOMUNIA ŚWIĘTA
19:00- W intencji naszych dobroczyńców, tych nieżyjących jak i tych żyjących, z prośbą do Pana Boga, aby wynagrodził im dobro, które uczynili
Poniedziałek, 13 września- św Jana Chryzostoma
19:00- + Cezary i Eugenia Surwiło (8 rocz)
Wtorek, 14 września- Podwyższenie Krzyża Św
19:00- ++ Jacek Machula i zmarli z rodziny
M.W- ++ Franciszek i Aniela Tkaczyk
Środa, 15 września- NMP Bolesnej
19:00- ++ Teofila i Stanisław Tłustochowicz i zmarli z rodziny Mesjasz, Mazur i Bartoch
Czwartek, 16 września- św. Korneliusza i Cypriana
19:00- + Maria Samborska (4 rocz) – dzieci z rodzinami
Piątek, 17 września- św. Zygmunta Szczęsnego
9:00- + Kazimierz
19:00- + Szczepan Krupa i zmarli z rodziny
Sobota, 18 września- św. Stanisława Kostki
8:30- Dziękczynno- błagalna w intencji Joanny i Grzegorza Kamoń z okazji 19 rocz. sakramentu małżeństwa
18:00 – O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla naszych Księży, Sióstr Dominikanek, Kapłanów i Biskupów
18:00- + Ewa Gotszlik zmarła w Polsce – siostra z rodziną
Niedziela, 19 września- XXV Niedziela Zwykła
8: 30 – ++ Gertruda i Alojzy Cichański -syn z rodziną
10: 30- ++ Amelia i Leon Kosiński i zmarli z rodziny
M.W.- Początek Roku Szkolnego i Rocznica Komunii świętej dla dzieci z 2 poprzednich lat
12:30- O Boże błogosławieństwo dla Elżbiety Machula z okazji urodzin – R. Piekut
12:30 – W rocznicę napaści Sowietów na Polskę – SPK #18
19:00-++ Salomea i Aleksander Luzar (2 rocz)
XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA
Iz 50, 5-9a; Jk 2, 14-18; Mk 8, 27-35
Ref: W krainie życia będę widział Boga
Od początku istnieją w chrześcijaństwie dwie niebezpieczne tendencje. Jedna chce koniecznie odrzucić Kościół założony przez Jezusa i przyjąć jedynie wiarę, jako indywidualny akt usprawiedliwiający człowieka. Dla tych wiara to czysto osobista sprawa, tak jak np. lekkoatletyka. Sportowcy mogą się spotkać po olimpiadzie lub mistrzostwach świata, mogą rywalizować z sobą i zdumiewać świat osiągnięciami, mogą przeznaczyć duże sumy na potrzeby biednych, ale lekkoatleci nie stanowią żadnej wspólnoty, to jest sport, w którym wszystko zależy od indywidualnych sprawności. Jezus założył Kościół, jako rodzinę. Ustanowił w niej biskupów, którzy spełniają funkcję ojców tej rodziny, a w parafiach w ich imieniu pełnią tę funkcję kapłani. To oni są odpowiedzialni za pokarm duchowy członków tej rodziny /Eucharystia i Słowo Boże/, za jej duchowe zdrowie /sakrament pokuty i sakrament namaszczenia chorych/, za trwałość rodzin /błogosławieństwo przy sakramencie małżeństwa/ i za powiększanie tej rodziny /sakrament chrztu świętego/. Zbawienie jest możliwe wyłącznie w tej rodzinie. Chcąc, więc w duchu Ewangelii doskonalić wiarę, trzeba się zatroszczyć o przynależność do tej rodziny. Członkowie rodziny mogą się cieszyć, gdy ktoś z nich zdobywa olimpijskie medale, ale życie rodzinne wcale nie jest nastawione na produkowanie mistrzów świata, ono wyżej ceni opiekę nad małym dzieckiem niż olimpijskie złoto. Warto o tym pamiętać, gdy pojawiają się głosy odrzucające Kościół, a gloryfikujące wiarę. Powtarzanie błędu reformacji z XVI wieku to cofanie się w średniowiecze. Druga tendencja dziś ma jeszcze więcej zwolenników. To opowiadanie się po stronie wiary, z odrzuceniem jej konsekwencji w życiu moralnym. Te właśnie tendencje ma na uwadze św. Jakub w swoim liście, gdy pisze:, „Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków. Czy sama wiara zdoła go zbawić?”. Tendencja ta świadczy o intelektualnym podejściu do wiary. W nim wiara to stwierdzenie, że Bóg istnieje. Cenne, jako klucz pozwalający wyjaśnić wiele trudnych pytań dotyczących świata i ułatwiające wejście w grono ludzi wierzących. To jest jedynie deklaracja, nic więcej. Hasło na transparencie własnego życia. Taka wiara nie może człowieka zbawić — jest, bowiem martwa. Wiara pozwala wejść w kontakt z Bogiem żywym i umożliwia przelanie Jego życia w nasze życie. To spotkanie tak, jak miłość przyjaźni, zmusza do konsekwentnego liczenia się z przyjacielem.
Dziękujemy za regularne wspieranie naszej parafii. Można to czynić wrzucając donację do skrzynki w kościele, można przysyłać ofiary pocztą, można też złożyć donację on-line przez system diecezjalny www.catholicyyc.ca/donatetoparish.html
Od I Niedzieli Wielkiego Postu w całej Diecezji Calgary trwa akcja zbierania ofiar we wszystkich parafiach na wspieranie działalności charytatywnej i administracyjnej diecezji. Kwota wyznaczona nam na rok 2021 wynosi $17,830 a zostało zebrane $8,250.00. Serdecznie dziękujemy – Bóg zapłać! !
LEKTORZY
11-12 września
18:00- M. Edgar,
8:30- R. Przybylski, M. Iskra
10:30- Z. Topor, D. Topor
12:30- W. Potocka, B. Pajewski
19:00- W. Grabowski, S. Salome
ZAPISY DO CHÓRKU “LAETARE”.
Po półtora-rocznej przerwie, zapraszamy wszystkie dzieci, które chcą śpiewać w chórku “LAETARE”, do zgłoszenia się do s. Salome: 587-896-5575 lub s. Zachari: 403-401-4327. Chórek planuje śpiewać już w połowie września: podczas Mszy świętej o godz. 10:30, na rozpoczęcie Roku Szkolnego – 19 września. Mamy nadzieję, że większość dzieci, które z nami śpiewały, powróci do chórku. Dzieci będą śpiewać 2 x w miesiącu. Próby będą się odbywać godzinę przed Mszą, czyli o 9:30 w naszym kościele.
NOWE PRZYGOTOWANIE DO PIERWSZEJ KOMUNII ŚW. W NASZEJ PARAFII
Z nowym rokiem szkolnym i katechetycznym rozpoczynamy nowy cykl przygotowań. Wszystkich, którzy zainteresowani są przystąpieniem dziecka do 1 Komunii świętej, prosimy o kontakt z siostrą Salome: 587-896-5575. Zapisy do I Komunii trwają do końca września. Zebranie informacyjno-organizacyjne z Rodzicami odbędzie się 3 października, w sali parafialnej o 11:30am.
ROCZNICA I KOMUNII ŚW Przez ostatnie 2 lata, z powodu pandemi, nie mieliśmy rocznicy Komunii Świętej w naszym kościele. Wszystkie dzieci, które w ostatnich 2 latach przystąpiły do I Komunii świętej w naszym kościele, zapraszamy na wspólną Mszę świętą 19 września na godzinę 10:30. Dzieci otrzymają pamiątkowe obrazki.
BIBLIOTEKA
Od września biblioteka jest czynna również w soboty po wieczornej Mszy św. Godziny otwarcia w niedziele pozostają bez zmian, czyli 9:30-14:00.
Z ŻAŁOBNEJ KARTY:
9 sierpnia pożegnaliśmy śp. Mieczysława Lipiec, lat 75.,
10 września odbyła się w naszym kościele Msza św. żałobna w intencji śp. Adama Rębisz, lat 52. Wszystkim rodzinom składamy wyrazy współczucia, a Zmarłych polecamy Miłosierdziu Bożemu: „Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie”…
MSZA ŚW. W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH
Skoro Eucharystia jest działaniem wspólnotowym – całego Kościoła, to, dlaczego celebrans odmawia po cichu jakieś modlitwy, co robi wrażenie pewnej magiczności?
Rzeczywiście, może zastanawiać fakt odmawiania pewnych modlitw w ciszy i w liczbie pojedynczej przez przewodniczącego celebracji Eucharystii. Msza święta jest, bowiem działaniem całego zgromadzenia liturgicznego, a sprawujący Eucharystię przewodniczyCałemu ludowi Bożemu w uwielbieniu Boga. Modlitwa w ciszy może nasuwać podejrzenie, że celebrans ma jakieś swoje „tajemnice” i nie chce ich ujawniać uczestnikom Boskiego misterium. Do zagadnienia można, więc podejść od strony teologicznej, jak i pytać: kiedy nastąpiło włączenie takich modlitw do Porządku (Układu) Mszy i z jakich powodów, czyli spojrzeć na problem od strony historycznej. W Konstytucji o liturgii Soboru Watykańskiego II czytamy: „[…] Owszem, skierowane do Boga modlitwy są wypowiadane przez kapłana, który w osobie Chrystusa przewodniczy wspólnocie w imieniu całego ludu świętego i wszystkich obecnych (Konstytucja o liturgii, 33). Modlitw odmawianych przez kapłana w ciszy podczas sprawowania Mszy świętej w obecnym Porządku Mszy nie ma wiele. W przeszłości było ich więcej. Pytamy, zatem o przyczyny i czas ich pojawienia się w historii liturgii. Odmawianie modlitw w ciszy oznaczano dwoma wyrażeniami: secreto lub submissa voce. Obecny stan wiedzy liturgicznej pozwala stwierdzić, że w najstarszej liturgii rzymskiej modlitwy odmawiane w ciszy nie istniały. Pojawiły się dopiero w epoce karolińskiej. Były sformułowane w liczbie pojedynczej i miały pokutny charakter. Przeszły do liturgii rzymskiej, w XI stuleciu niezwykle się pomnożyły, a potem nieoczekiwanie szybko zniknęły. Pozostały jednak pewne ślady w postaci wyznania grzechów i modlitw przygotowujących do Mszy świętej, które podawał Mszał wydany po Soborze Trydenckim. Jako pierwszego świadka wprowadzenia modlitw in secreto wskazuje się rękopis z Amiens, datowany na IX wiek. Podaje on modlitwy: a. przygotowawcze: podczas umycia rąk, wkładania szat liturgicznych przed udaniem się do ołtarza, podczas błogosławienia kadzidła, b.przed i po odczytaniu Ewangelii, c. podczas Ojfertorium
5 modlitw zaczynających się od: „Przyjmij, Trójco Święta”,
d.przed Święty i przed modlitwą: „Pokornie błagamy Cię Boże”, we wspomnieniu za zmarłych,
e. przed Komunią celebransa,
f. po Mszy świętej podczas zdejmowania szat liturgicznych. Modlitwy te przenikały do sakramentarzy (w pewnym sensie dzisiejszy mszał). Redaktorzy Ordo Missae (Porządku Mszy) z IX-XI wieku czerpali z nich i inspirowali się nimi, tworząc nowe, które zachowały się w Porządku Mszy z XII i XIII stulecia. Jednak najbardziej do upowszechnienia się modlitw prywatnych przyczyniły się Msze sprawowane indywidualnie przez zakonników, jak i wędrownych misjonarzy. Ze Mszy sprawowanych samotnie modlitwy te przedostawały się do celebracji wspólnotowych. Pojawienie się omawianych modlitw łączyło się ze zjawiskiem tak zwanych apologii, to jest modlitw wyrażających żal za grzechy kapłana, który zamierzał sprawować Eucharystię, jak i wypowiadanych podczas sprawowania liturgii. Modlitwy te zniknęły z chwilą przyjmowania się nowego systemu w zakresie wyznawania grzechów, mianowicie spowiedzi indywidualnej. Ten fakt wydaje się także tłumaczyć odmawianie modlitw w ciszy. Odejście od apologii wyraźnie zaznacza się już na przełomie XI i XII wieku. W niedokończonym z powodu śmierci komentarzu do Mszy św. Tomasza z Akwinu nie znajdujemy żadnej wzmianki o modlitwach odmawianych w ciszy z wyjątkiem Psalmu Judica me (Osądź mnie, Panie) i wyznania win na początku Mszy, co było utrwalonym zwyczajem. Przygotowanie do Mszy odbywało się publicznie i brano pod uwagę obecność wiernych. Porządek sprawowania Mszy zawarty w Mszale potrydenckim (1570 r.) odróżnia wprawdzie Mszę główną lub konwentualną – sprawowaną w katedrze, w kolegiacie, oraz Msze „prywatne”, to jednak przepisy ukierunkowane sana te ostatnie. Takie nastawienie sprawiło, że modlitwy osobiste, przygotowujące kapłana do sprawowania Eucharystii, które w swej istocie nie należą do liturgii, powoli wkraczały do samego Porządku Mszy. Obecnie bowiązują następujące modlitwy:
A. Modlitwy odmawiane w Liturgii słowa Chodzi o błogosławieństwo skierowane do diakona mającego proklamować Ewangelię oraz o formułę na zakończenie czytania Ewangelii, a także o modlitwę odmawianą przez sprawującego Eucharystię bez udziału diakona. Błogosławieństwo udzielane diakonowi poświadcza Ordo Romanus I. Początkową zwięzłą formułę nieco poszerzono, ale jej brzmienie zachowało się do dziś: „Pan niech będzie w sercu twoim i na ustach twoich, abyś godnie głosił Jego Ewangelię. W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. W XI wieku powstała modlitwa: „Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje”, odmawiana przez celebransa bez udziału diakona. W dalszym brzmieniu nawiązywała do sceny z księgi Izajasza, mówiącej o oczyszczeniu ust proroka przez serafinów (por. Iz 6,6). Z uroczystych celebracji przedostała się także do Mszy codziennych. Obecnie brzmi ona:
„Wszechmogący Boże, oczyść serce i usta moje, bym godnie głosił Twoją świętą Ewangelię”.
Na zakończenie proklamacji odmawia się formułę: „Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy”. Powyższe sformułowanie, wyjątkowo częste już od XI wieku, jest uczczeniem Ewangelistarza, a nie sygnałem do aklamacji wiernych. Podkreśla także zbawczą moc słowa Bożego.
B. Modlitwy odmawiane podczas przygotowania darów
1. modlitwa przy wlewaniu niewielkiej ilości wody do kielicha,
2. modlitwa „Przyjmij nas, Panie”,
3. modlitwa towarzysząca obrzędowi obmycia rąk.
Pierwsza z nich jest skrótem antyfony znajdującej się w Sakramentami z Werony (nr 1239), Sakramentami gelazjańskim starszym (nr 27), gregoriańskim (nr 59), a przeznaczonej na uroczystość Bożego Narodzenia. Obecnie nieco zmodyfikowana brzmi: „Przez to misterium wody i wina, daj nam, Boże, udział w Bóstwie Chrystusa, który przyjął nasze człowieczeństwo”. Połączenie wina i wody uważano za wyrażenie najgłębszego związku wiernych z Chrystusem, który zrealizował w swojej Osobie tę przedziwną i nierozdzielną jedność natur: boskiej i ludzkiej. W 63 liście do Cecylii biskup Kartaginy Cyprian pouczał wiernych, że jeśli ktoś ofiaruje Bogu tylko wino – to Krew Chrystusa jest bez nas; jeśli ofiaruje tylko wodę – to tylko lud bez Chrystusa. Druga modlitwa, odmawiana w głębokim pochyleniu, zaczerpnięta jest z proroctwa Daniela (Dn 3,39), dokładniej z pieśni Azariasza. Odnajdujemy ją w II wieku w Sakramentarzu z Amiens. Aktualnie brzmi ona: „Przyjmij nas, Panie, stojących przed Tobą w duchu pokory i z sercem skruszonym. Niech nasza ofiara tak się dzisiaj dokona przed Tobą, Panie Boże, aby się Tobie podobała”. Wypowiadanie tej modlitwy mogło być usprawiedliwione faktem odmawiania Modlitwy Eucharystycznej po cichu. Celebrans wyrażał w niej swoją intencję, odnoszącą się do sprawowanej ofiary. Modlitwa sformułowana jest w liczbie mnogiej, co oznacza, że odmawiana jest w imieniu zgromadzonych, dlaczego jednak in secreto? Aktualny przepis uzasadniający tę właśnie formę miał na uwadze uniknięcie pewnego niebezpieczeństwa. Mianowicie traktowania składanych darów, jako właściwej ofiary, podczas gdy żertwą ofiarną jest zawsze Jezus Chrystus. Myśl ta leżała u podstaw całej odnowy obrzędu przygotowania darów, który uprzednio określano mianem Offertorium. Trzecia, zwięzła formuła łączy się z obmyciem rąk: „Obmyj mnie, Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego”. Słowa te są zaczerpnięte z Psalmu 51 (w. 4) – psalmu pokutnego, a nie jak uprzednio z Psalmu 26. Z treści wynika jasno, że chodzi o pokutny charakter modlitwy – jest ona prawdziwie apología. Cały obrzęd o charakterze symbolicznym wyraża pragnienie wewnętrznej czystości.
FUNDACJA BRATA ALBERTA
Po długiej przerwie spowodowanej pandemią jest szansa na powrót do naszych comiesięcznych zbiórek w sali parafialnej. Jeśli nie zostaną wprowadzone nowe restrykcje członkowie Zarządu Fundacji Brata Alberta w Calgary będą dyżurować w niedziele, 12-go września po wszystkich dziennych Mszach św. Przypominamy, że wszystkie zebrane pieniądze są przekazywane do ośrodków w Polsce, które opiekują się dziećmi z rodzin ubogich i zagrożonych i domowi dziecka. Szczegółowe informacje na temat naszej Fundacji można znaleźć na stronie www.bacalgary.ca lub w czasie zbiórki przy naszym stoliku w sali parafialnej. Pragniemy podziękować wszystkim ofiarodawcom, którzy przesłali czeki i przekazali pieniądze w ciągu ostatnich siedemnastu miesięcy. Jesteście wspaniali dzieląc się w tak trudnych czasach z tymi, którzy potrzebują pomocy. Ośrodki, którym pomagamy w Polsce potrzebują wsparcia bardziej niż kiedykolwiek. Można również przesyłać dotacje pocztą na nasz adres:
Relief Foundation for Poland
PO Box 21015 Dominion PO
Calgary, AB, T2P 4H5
Na czekach prosimy wpisywać angielską nazwę Fundacji: Relief Foundation For Poland.