18 grudnia, 2016r.

INTENCJE MSZALNE

Sobota, 17 grudnia

18:00 – + Zdzisława Domaradzka

18:00 – Za Parafian

Niedziela, 18 grudnia

8: 00 – ++ Zofia i Jerzy Małkowski i Kazimierz Mazur

9: 30 – + Krystyna Kochańczyk (10 rocz)               – mąż

11: 00 – O Boże błogosławieństwo dla Emili w dniu 4 Urodzin          – babcia

12: 30 – + Krystyna                                   – grono przyjaciół

19: 00 – ++ Gracjana Gronowska i Stanisław Kowalik

Poniedziałek, 19 grudnia

9:00 – Za Parafian

19: 00 – + Henryka Wiśniewska           – syn

19: 00 – O Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej dla Baxterka, Wyllego i Mayi w kolejną rocz. Chrztu św.      – prababcia 

Wtorek, 20 grudnia

9:00 – Za Parafian

19: 00 – ++ Maria, Witold i Marek Rećko

19: 00 – + Elżbieta Opałka (15 rocz)

19:00 – + Danuta Szala   – mama

Środa, 21 grudnia

9: 00 – Za Parafian

19: 00 – ++ Za zmarłych z rodziny Śliwonik, Żakowicz i Dusze w czyśćcu cierpiące

19: 00 – + Michalina Olszewska (18 rocz)       – wnuczki z rodziną

19: 00 – ++ Amelia i Leon Kośińscy i Dusze w czyśćcu cierpiące

Czwartek, 22 grudnia

19: 00 – O Boże błogosławieństwo dla Renaty Piekut z okazji Urodzin i całej rodziny

19: 00 – + Teresa Maulhiil

19: 00 – O Boże błogosławieństwo dla wszystkich, którzy poparli nas swoją modlitwą w czasie walki z chorobą

Nowotworową               – Hania i Marek

Piątek, 23 grudnia

9: 00 – O Boże błogosławieństwo dla Renaty Piekut i jej rodziny          – Wanda

19: 00 – Dziękczynna i o łaski Boże dla Anny

Sobota, 24 grudnia – Wigilia Bożego Narodzenia

8: 30 – ++ Janina i Józef

21 : 00 – Za Parafian

24: 00 – Za Parafian

Niedziela, 25 grudnia – Uroczystość Narodzenia Pańskiego

9: 30 – O Boże błogosławieństwo dla Arkadiusza i Renaty z okazji Urodzin

11: 00 – O Boże bł. dla Arka Senderowskiego z okazji Urodzin           – R. Piekut

12: 30 – + Teresa Owoc (8 rocz)                 – maż z rodziną

19: 00 – Za Parafian

IV NIEDZIELA ADWENTU

Iz 7,10-14; Rz 1,1-7; Mt 1,18-24

Ref: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały.

Święta tuż, tuż… Aby na tym ostatnim etapie przygotowań nie zbłądzić, dany nam został znak Emmanuela. Poprawne odczytanie znaku domaga się skupienia, uwagi i odpowiedniej wiedzy. Znak można przeoczyć, można go zlekceważyć, można też nie wiedzieć, co on oznacza. Konsekwencje mogą być bardzo poważne. Można zmylić drogę i nie dotrzeć do celu. Podstawowym zadaniem chrześcijanina jest właściwe rozpoznanie znaku Emmanuela. Z Biblii wiemy, że sam Bóg dał nam ten znak i pozwolił poznać jego znaczenie: ”Oto PANNA pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem EMMANUEL…” (Iz 7,14), a ”to znaczy Bóg z nami” (Mt 1,23). Apostoł Narodów wyjaśnia:, “Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem (…), byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Ga 4,4). Wypełnienie biblijnych obietnic potwierdzają konkretne postacie i wydarzenia z historii: spis ludności w Judei, miasto Dawidowe – Betlejem, czas panowania cesarza Augusta, legata Syrii Sulpicjusza Kwiryna i króla Heroda Wielkiego oraz osoba Józefa z rodu Dawida ”z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna” (Łk 2,5). Wszystko wydaje się znane i oczywiste. Tyle razy słyszeliśmy ewangeliczną zapowiedź narodzin Jezusa, a jednak ten jeden, szczególny dzień wciąż budzi w nas tyle emocji, wzruszeń i przeżyć religijnych. Czekamy na niego z utęsknieniem. Czekamy na Wigilię, na Pasterkę i na podniosłe słowa prologu Ewangelii św. Jana: ”A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1,14). Każdy wierzący ma obowiązek badania znaków i wyjaśniania ich w świetle Ewangelii. Czy dobrze wykorzystaliśmy adwentowy apel o czuwanie, wytrwałą modlitwę, dobre postanowienia, wyciszenie i refleksję nad słowem Bożym? Zofia Kossak w Roku polskim zwraca uwagę na świąteczne gody: ”Gody to szczególne, niecodzienne słowo. Znaczy więcej niż biesiada, obchód. To stan szczęśliwości. Chrystus Pan, porównując Apostołów do sług czekających na swego pana, kiedy by się z godów wrócił – mówi o sobie samym. To On, Zbawiciel, przebywa na godach wiekuistych, z których raczy zstępować na ziemię (…). Czeka świat. Czeka wszelkie stworzenie. Adventus. On przyjdzie (…) Niech otworzy się ziemia i zrodzi Zbawiciela. Niech spłynie zwieńczona gwiazdami Niewiasta, która odkupi błąd Ewy (…) Niech, zejdzie, cicha i biała jak śnieg… A Słowo stanie się ciałem…” Niech radość i pokój wypełniają nasze serca, by mógł w nich na nowo narodzić się nasz Pan i Zbawiciel.

LEKTORZY – 17-18 GRUDNIA

18:00 – M. Domaradzki, D. Topor, Z. Topor

8:00 – P. Adamski, M. Iskra, M. Sobczak

9:30 – J. Kraska, A.Wojciechowska, A. Mazur

11:00 – T. Nowak, M. Kulaga, R. Kohnke

12:30 – T. Miazga, E. Rajchel, J. Miazga

19:00 – M. Sapielak, „Wiara i Miłość”, M. Sapielak

REKOLEKCJE ADVENTOWE

Witamy w naszej wspólnocie parafialnej Ks. Romana Sawczuk. Ks. Roman wygłosi rekolekcje w naszej wspólnocie od dzisiejszej niedzieli 18 grudnia do środy 21 grudnia. W tych dniach rekolekcyjnych będzie dodatkowa Msza św. poranna o godz 9: 00. W każdy dzień rekolekcji okazja do spowiedzi godzinę przed Mszą św. i po Mszy św. aż do wyspowiadania wszystkich penitentów. Serdecznie zapraszamy!!!

PEREGRYNACJA OBRAZU MATKI BOSKIEJ

CZĘSTOCHOWSKIEJ W RODZINACH

Przez najbliższy tydzień od 18 do 25 grudnia Rodzina Joanny i Dariusza Ciok będzie modlić się przed obrazem Matki Bożej wypraszając obfitość łask Bożych dla swej rodziny, przyjaciół i znajomych. Rodziny chętne przyjąć obraz Matki Bożej proszone są o kontakt z biurem lub po Mszy św. z Księdzem.

SAKRAMENT POKUTY W ADWENCIE Ks. Biskup Frederick Henry podtrzymuje zwyczaj spowiedzi we wszystkich kościołach Diecezji Calgary w każdą środę Adwentu od godz.7: 30pm – 8: 30pm. Jest to dodatkowy czas na spowiedź przedświąteczną poza regularnym rozkładem spowiedzi w poszczególnych kościołach.

SPOTKANIE Z CHORYMI I STARSZYMI Tradycyjne spotkanie dla chorych i starszych parafian z naszej parafii odbędzie się dzisiaj w niedzielę 18 grudnia na Mszy św. o godz. 12: 30, podczas której udzielimy Sakramentu Namaszczenia Chorych. Bezpośrednio po Mszy św. zapraszamy na spotkanie z poczęstunkiem w sali parafialnej i wspólnym śpiewaniem kolęd.

WIGILIA DLA MINISTRANTÓW Wszystkich ministrantów, którzy służą w naszej parafii oraz kandydatów na ministrantów zapraszamy dzisiaj na wigilię o godz. 17:30.

KOPERTY NA OFIARY NA 2017 ROK W przedsionku kościoła znajdują się zestawy kopert na ofiary składane w ciągu roku podczas niedzielnej kolekty. Koperty ułożone są według numeracji z nazwiskiem i imieniem ofiarodawcy. Jeśli ktoś z parafian chciałby używać kopert, to prosimy o zgłoszenie się do biura parafialnego. Na podstawie składanych ofiar w kopertach wydajemy zaświadczenia do rozliczeń podatkowych po Nowym

Roku. Serdecznie dziękujemy za złożone ofiary w mijającym roku – Bóg zapła

KARTKI NA ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA

Kartki świąteczne i opłatki są dostępne w biurze parafialnym i w sali parafialnej przy stoisku z kawą i ciastem.

BIBLIOTEKA PARAFIALNA Informujemy, że biblioteka 25 grudnia i 1 stycznia przez okres świąteczny będzie nieczynna. Biblioteka ponownie wznowi swoją działalność 8 stycznia.

SPOTKANIE MODLITEWNE GRUPY ŚW. OJCA PIO

Zapraszamy grupę modlitewną na Mszę św. i nabożeństwo w piątek 23 grudnia na godz. 19:00.

PREZENTACJA W BIBLIOTECE PARAFIALNEJ Koło Rodzina Radia Maryja organizuje dzisiaj w niedzielę 18 grudnia po Mszy św. o godz. 12.30 interesujące spotkanie, na którym zaprezentowany zostanie ciekawy temat ” Współczesne  metody wojny informacyjnej”. Prezentacji dokona pan Jan Jarmołowski z Vancouver. Jest on aktywnym członkiem Koła Radia Maryja w Vancouver i będzie u nas w Calgary w dniach 17, 18, 19 XII. Zajmuje się tematyką współczesnej historii i naukami społecznymi. To on organizuje miesięczne prezentacje na spotkaniach Koła Radia Maryja w Vancouver. Na spotkanie zaprasza się, więc wszystkich zainteresowanych parafian..

JASEŁKA 2017 „GDY ŚLICZNA PANNA, SYNA KOŁYSAŁA” Serdecznie zapraszamy na tradycyjne Jasełka, które odbędą się w niedzielę, 15 stycznia 2017 roku o godzinie 15: 30 w Domu Polskim. Jak każego roku – Jasełka pragną nam przybliżyć Świętą Noc Bożego Narodzenia i ukazać reakcję ówczenych ludzi na wiadomość o narodzeniu Zbawiciela świata, jak również współczesny świat, który nieraz oprawą zewnętrzną zdaje się przesłaniać najważniejszy cel tych radosnych Świąt: przyjście Zbawiciela na świat i narodzenie Boga w duszy człowieka, w duszy każdego z nas. Zobaczymy pasterzy, Trzech Króli, bohaterów z różnych epok, współczesną młodzież i dzieci; tańce Zespołów, takich, jak: GAICZEK, KRAKUSY, POLANIE, MŁODZI DUCHEM, MAZOVIA, usłyszymy indywidualny i zbiorowy śpiew kolęd. Serdecznie zapraszamy. Bilety: dorośli: $10, dzieci: $5.

PARAFIALNY BAL SYLWESTROWY Serdecznie zapraszamy na Bal Sylwestrowy, na którym powitamy NOWY ROK w rodzinnej, ciepłej atmosferze, przy najlepszej oprawie muzycznej DJ Bogdana Chabiery. Bal odbędzie się 31grudnia, 2016r. w sali parafialnej. Koktajle od 19: 00, kolacja o 20:00. Cena biletu $90.00.  Zapewniamy pyszne  dania, wino do kolacji, szampan o północy, drugą kolację  oraz możliwość wylosowania jednej z  nagród.  Sprzedaż biletów  w sali parafialnej w  niedzielę po Mszach Świętych  od 4 grudnia. Życzymy szampańskiej zabawy i Szczęśliwego Nowego Roku!!!

ZESPÓŁ „POLANIE” z KOLĘDĄ „Hej kolęda… kolęda…” Jak obyczaj stary każe, według ojców naszej wiary, pragniemy złożyć Wam wizytę by koledować razem z Wami. Aby tradycji stało się zadość, w styczniu zespół „Polanie” wyruszy po kolędzie. Zawitamy w domach tych, którzy nas zaproszą. Kolędować będziemy w weekendy. Zainteresowanych prosimy o skontaktowanie się z nami w celu ustalenia terminu wizyty, pod adresem mailowym: barbstan777@gmail.com, bądź pod numerem telefonu: 403-819-7898. Z góry serdecznie dziękujemy za Państwa życzliwość i wsparcie.  Wdzięczni „Polanie”

DOM POLSKI ZAPRASZA NA TRADYCYJNEGO SYLWESTRA.

Smaczne i obfite menu – wino do obiadu i szampan o północy, tzw. „Party Favours” , nagrody do wylosowania. Druga kolacja po północy Elegancki wystrój  – obowiązuje strój wieczorowy. Zabawa do 4:00 nad ranem – muzykę prezentuje DJ DUDI Wstęp $125 od osoby. Bilety dostępne są tylko w Domu Polskim 403.291.3757 info@dompolski.ca

OGŁOSZENIA KOMERCYJNE

ZATRUDNIMY PANIE DO SPRZATANIA DOMKÓW. Doświadczenie oraz język angielski nie są konieczne. Praca w szybkim tempie, wymagająca pod wzgledem fizycznym. Wymagane jest pozwolenie na pracę w Kanadzie oraz prawo jazdy. Przejazdy między domkami sa opłacone. Po okresie próbnym, dostępny jest również samochód firmowy oraz zwiększona liczba godzin. Stawka za godzine od $12-$14, po okresie próbnym. Prosimy o przesłanie CV na adres emailowy pracacalgary@gmail.com  jedynie takie aplikacje będą brane pod uwage. Zastrzegamy sobie prawo do kontaktu tylko z wybranymi osobami.(3x)

SZUKAM PRACY.

Poszukuję pracy przy sprzątaniu bądź opiece nad dziećmi. Kontakt 403-975-0368 (2x)

BASEMENT DO WYNAJĘCIA Umeblowany basement do wynajęcia dzielnica SE -Wyremontowany gruntownie  rok temu z kompletną kuchnią, osobnym wejściem oraz kompletem mebli –  15 minut od Downtown, bardzo dobry dostęp do komunikacji miejskiej, blisko stacji C-train  – w pobliżu dwa centra handlowe oraz duża ilość różnorodnych sklepów -$ 800 miesięcznie; internet i telewizja w cenie (403) 616-9727 – Fabian  (403) 973-5025 – Sebastian (1x)

OPIEKUNKA DO DZIECKA

Niania z doświadczeniem zaopiekuje się dzieckiem lub dziećmi. Tel: 587-892-6370 (1x)

ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA obchodzone są od IV w n.e. Dokładna data narodzin Chrystusa do dziś nie jest jednak znana. Nie podają jej ewangeliści ani żadne źródła historyczne. Pierwsza wzmianka o wyróżnieniu przez chrześcijan dnia Narodzenia Pańskiego w roku liturgicznym znalazła się w kalendarzu z roku 354. W Deposito Martyrum, czyli wykazie świąt Kościoła Rzymskiego, wzmiankowano, że Chrystus urodził się w Betlejem Judzkim osiem dni przed kalendami styczniowymi. W tradycji chrześcijańskiej Wigilia upamiętnia agape, czyli ucztę pierwszych chrześcijan na pamiątkę wieczerzy Pańskiej. Zasiadano do niej, gdy na niebie rozbłysła pierwsza gwiazda i rozpoczynało ją dzielenie się opłatkiem, co wywodzi się od eulogiów zwyczaju polegającego na wzajemnym obdarowywaniu się chlebem ofiarnym. Nazwa „wigilia” pochodzi z łacińskiego słowa „vigiliare” – czuwanie. Nie wszyscy wiedzą, że bożonarodzeniowa tradycja łączy w sobie zwyczaje chrześcijańskie ze zwyczajami  pogańskimi różnych ludów, kultur i wyznań, a proces jej kształtowania się na przestrzeni dziejów jest bardzo skomplikowany i wciąż nie do końca rozpoznany. Wiele elementów kultywowanej przez nas dziś tradycji wywodzi się wprost z obrzędów i wierzeń pogańskich, którym Kościół katolicki nadał nowy sens i wypełnił własną treścią. W tym samym czasie, w którym przeżywamy święta Słowianie obchodzili wielkie święto przesilenia zimowego i zarazem święto zmarłych. Organizowano wówczas wielką stypę zaduszną, której obrządek bardzo przypominał późniejszą wigilię. Nasza tradycja zachowała jednak najwięcej z obrządków dawnych Słowian. Składają się na nią zwyczaje związane ze świętami agrarnymi i zaduszkowymi przypadającymi w okresie przesilenia zimowego oraz nowsze – przyniesione przez Kościół po chrystianizacji, a także powstałe ze wzajemnego przenikania się obrządku kościelnego z elementami przedchrześcijańskiej ludowej tradycji. Stąd właśnie wzięły się liczne wierzenia i przesądy związane z nocą wigilijną, znane dziś  w ograniczonym stopniu w miastach, ale gdzieniegdzie jeszcze żywe i kultywowane na wsiach. Wierzono, że w dzień Wigilii na ziemi zjawiają się dusze zmarłych, którzy pod postacią wędrowców i zwierząt odwiedzają swoje domy. Nie można, więc już było prząść, tkać, rąbać, zamiatać, a siadając należało zdmuchnąć uprzednio puste miejsce, aby nie przygnieść lub nie uszkodzić niewidzialnego gościa. Zabronione były kłótnie, płacz i smutek. Koniecznie musiał palić się ogień, by zziębnięte dusze mogły się ogrzać. Nieuszanowanie któregoś z tych zwyczajów mogło sprowadzić nieszczęście, gdyż wierzono, że jaka Wigilia, taki cały rok. Na wschodnich terenach Polski ufano, że zmarłego można nawet ujrzeć. Wystarczyło tylko w czasie wieczerzy wyjść do sieni i przy zamkniętych drzwiach spojrzeć na puste miejsce przy stole przez dziurkę od klucza. Ponieważ dusze przybierały postać wędrowca lub zwierzęcia, w tym dniu nie można było nikomu odmówić gościny ani jałmużny. Gospodynie zostawiały otwarte spiżarnie, a jedzenie i napoje pozostawały na stole przez całą noc, aby duszom niczego nie brakowało. Wigilijnymi potrawami dzielono się także ze zwierzętami, mieszając je ze sobą razem z kawałkami opłatka i chleba, a następnie dzieląc na tyle części, ile w gospodarstwie znajdowało się inwentarza. Jadło wynoszono też poza gospodarstwo, by podzielić się nim z wilkami, lisami czy wróblami, co miało ustrzec przed atakami z ich strony w ciągu całego roku. Nie zapominano o drzewach. Podczas pieczenia wigilijnego chleba, gospodyni nie umywszy rąk od ciasta wychodziła do sadu i nacierała nimi te mało urodzajne. Po wieczerzy natomiast do sadu wychodzili wszyscy domownicy, a gospodarz pukał w drzewa obuchem siekiery, prosząc je o urodzaj. Wierzono, że w noc wigilijną woda w rzekach i potokach zamienia się w miód, wino, a nawet w płynne złoto, jednak moment ten jest trudno uchwytny. Ufano, że o północy otwiera się niebo, a wypowiedziane wówczas życzenia na pewno się spełnią, że dzwonią zatopione dzwony, budzą się pszczoły w ulach, pod śniegiem zakwitają kwiaty, a zwierzęta mówią ludzkim głosem. Słowianie wyznawali kult drzewa. Wierzono, że świerk, jodła czy sosna posiadają niezwykłe właściwości i zawierają życiodajne moce. Symbol drzewa funkcjonuje również, jako axis mundi, czyli oś świata. Korzenie to przeszłość, pień i niższe konary utożsamiają teraźniejszość, a korona stanowiącą tajemnicę przyszłość. Echo tych wierzeń widać dziś w obyczaju przystrajania domu w choinki. Nie jest prawdą, że zwyczaj ten przywędrował do nas dopiero w XIX w. z Niemiec (chyba żeby mówić tylko o choince stojącej), gdyż znany był już od wieków, zwłaszcza na wsiach, gdzie wieszano je nad drzwiami i u pułapu w izbie. Choinka taka znana była pod nazwą podłaźniczki. Kościół przyjął choinkę i nadał jej chrześcijańską symbolikę biblijnego drzewa życia. Miało oznaczać wieczną zieleń i nadzieję nieba. Z czasem choinki zaczęto przyozdabiać. Pradawny kult ognia i wspominana wyżej tradycja podtrzymywania ognia dla zmarzniętych duchów, Kościół przejął w postaci świeczek, które paląc się na drzewku miały symbolizować przyjście na świat światłości świata. Inne ozdoby miały przypominać katolikom rajskie owoce, a umieszczona na szczycie drzewka gwiazda symbolizuje gwiazdę betlejemską, wiodącą mędrców do nowo narodzonego Mesjasza. Według tradycji do wieczerzy powinna zasiąść parzysta liczba osób, ponieważ nieparzysta wróżyła rychłą śmierć jednego z biesiadników. Wiązało się to z obawami dotyczącymi liczby 13 i ostatniej wieczerzy, do której Jezus zasiadł wraz z 12 apostołami. W związku z tym wśród ziemiaństwa, jeśli liczba domowników była nieparzysta, do szlacheckiego stołu zapraszano kogoś ze służby lub czeladzi. Ważnym zwyczajem było odpowiednie przygotowanie izby jadalnej i stołu. W izbie rozsypywano słomę, a w jej rogach ustawiano snopy zboża, przygotowane na ten cel już podczas żniw. Były to snopy zebrane z ostatnich kłosów czterech zbóż i wierzono, że przyniosą one urodzaj w nowym roku. Na stole pod obrusem na pamiątkę miejsca narodzin Chrystusa rozściełano siano. Dawny zwyczaj nakazywałby ilość podanych do wigilii potraw była nieparzysta i wynosiła od 5 do 13. Miało to znaczenie magiczne i zapewniało urodzaj w przyszłym roku, dlatego tak ważne było, aby na stole znalazły się dania zawierające wszystkie płody pola, sadu, ogrodu, lasu i wody. Należało wszystkiego skosztować, bo w przeciwnym wypadku, tego, czego nie spróbowano mogło zabraknąć w roku następnym. W zamożnych domach oprócz zwykłych dań podawano 12 dań rybnych, na pamiątkę 12 apostołów. Wiele przesądów wigilijnych związanych jest ze zdrowiem. Wierzono, że kto kichnie w wigilię, ten przez cały rok będzie zdrowy. Przed wieczerzą dokładnie się myto w zimnej wodzie, do której wrzucano wcześniej kilka srebrnych, złotych lub miedzianych monet, co wróżyło siłę i wytrzymałość. Ważne było, aby w dzień wigilii zjeść rzepę i orzechy lub czosnek, które chroniły przed bólem zębów przez cały rok, jabłka natomiast zapobiegały bólowi gardła. Nieodzownym składnikiem wielu potraw był mak, stanowiący symbol snu i łączności z innym światem. Gdy na niebie pojawiła się pierwsza gwiazda wszyscy zasiadali do wieczerzy, która  rozpoczynała się wspólną modlitwą, opłatkiem i życzeniami. Dawniej życzenia wypowiadał tylko pan domu. Inni odpowiadali mu słowami: „Bóg zapłać”, a następnie całowali ojca lub gospodarza w rękę. Dzielenie się opłatkiem nawiązuje do ostatniej wieczerzy i momentu, gdy Chrystus dzielił się chlebem z apostołami mówiąc: „Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje” (Mt 26,26). Warto zwrócić uwagę, że obecnie, zwyczaj dzielenia się opłatkiem między domownikami jest kultywowany prawie wyłącznie w Polsce. Nikomu oprócz gospodyni aż do końca nie można było wstawać od stołu. Nie wolno było prowadzić głośnych rozmów ani żartować. Przebieg takiej wieczerzy w prostej chłopskiej chacie przybliża nam Władysław Reymont: „Uroczysta cichość zaległa izbę. Boryna się przeżegnał i podzielił opłatek pomiędzy wszystkich, pojedli go ze czcią, kieby ten chleb Pański. Chrystus się w onej godzinie narodził, to niech każde stworzenie krzepi się tym chlebem świętym!(…) A chociaż głodni byli, boć to dzień cały o suchym chlebie, a pojadali wolno i godnie. Najpierw był buraczany kwas, gotowany na grzybach z ziemniakami całymi, a potem przyszły śledzie w mące obtaczane i smażone w oleju konopnym, później zaś pszenne kluski z makiem, a potem szła kapusta z grzybami, olejem również omaszczona, a na ostatek (…) racuszki z gryczanej mąki z miodem zatarte i w makowym oleju uprażone, a przegryzali to wszystko prostym chlebem (…) Jedli długo i mało, kiedy jeśli tam, które rzekło, jakie słowo, więc ino skrzybot łyżek o wręby się rozlegał i mlaskanie(…)”. Gdy zbliżała się północ całymi rodzinami wyruszano do kościoła na uroczystą nocną mszę, zwaną Pasterką, która upamiętnia zwiastowanie pasterzom dobrej nowiny o narodzeniu Jezusa Chrystusa. Tradycja odprawiania Pasterki sięga IV w. i zwyczaju nawiązującego do tradycji Kościoła jerozolimskiego, skąd wyruszała pielgrzymka do oddalonego o 8 km Betlejem – miejsca narodzenia Jezusa. Tam odprawiano uroczystą nocną mszę.  Pasterka jest uroczystym zwieńczeniem wigilijnego wieczoru.