23 października

Sobota, 22 października- Św. Jana Pawła II

18:00– + Jan Grecki (20 rocz)

M.W. + Jan Jędrzejczak

Niedziela, 23 października XXX niedziela zwykła

8:30-++ Tadeusz, Maria i Bogdan Bogusławscy

10:30-+ Janusz Wysocki (6 rocz)                     – żona z dziećmi

10:30– (Ks. Stefan) – z okazji zjazdu Kongresu Poloni Kanadyjskiej, za wszystkich członków i działaczy

12:30-++ Lucyna i Ambroży Sałacki, Hanna i Bogdan Witkowski oraz Maria Gawłomska

19:00-++ Salomea i Aleksander Luzar

Poniedziałek, 24 października- Św. Antoniego

19:00– O Boże błogosławieństwo i opiekę Matki Bożej z okazji sakramentu małżeństwa Wiesławy i Stanisława

Wtorek, 25 października

19:00– O Boże błogosławieństwo i potrzebne łaski dla Sr. Darii z okazji imienin

Środa, 26 października

19:00– O Boże błogosławieństwo z okazji urodzin dla Elżbiety Machula

Czwartek, 27 października- Św. Sabiny

19:00-+ Marek Pieczara                                                                      

Piątek, 28 października- Św. św. Apostołów: Szymona i Judy Tadeusza

9:00-(ks.Stefan) + Aleksander Pajda

19:00-(Ks.Stefan) ++ Kazimierz Kalinowski i zmarli rodzice

19:00– + Marek Pieczara                                   – żona z rodziną

Sobota, 29 października

8:30– ++ Jan Olszewski, rodzice: Jan i Zofia oraz siostra Krystyna

18:00– + Franciszek Kisielewicz (26 rocz)       – żona z rodziną

18:00– + Tadeusz Chojnacki                                          – żona

Niedziela, 30 października XXXI niedziela zwykła

8:30-++ Wiktoria i Stanisław Kobylański   – córka z rodziną

10:30-+ Stanisław Adamski

12:30-++ Helena i Lucjan Sienkiewicz

19:00-++ Irena i Józef

XXX NIEDZIELA ZWYKŁA

Syr 35,12-14.16-18;Tm 4,6-9.16-18; Łk 18,9-14

Ref:  Biedak zawołał i Pan go wysłuchał.Zaczyna się od porównywania z innymi w celu rozdęcia swojego ego. Każde porównywanie zalatuje demonem, zarówno takie, które ma na celu triumfowanie, jak i takie, które napędza pogardę do siebie. Każdy z nas jest nieporównywalny i, co najwyżej, nie jest taki, jaki powinien być, a nie taki, jak inni. Nikt nie powinien być dla mnie obiektem porównywania, bo mam być sobą, a nie kimś – nawet jeśli to bycie KIMŚ oznaczałoby wielkość lub świętość. Gdyby celnik modlił się słowami „Panie, żałuję, że nie jestem tak czysty i wierny jak ten tam stojący z przodu faryzeusz”, jego modlitwa też nie byłaby miła Bogu. Celnik po prostu widzi prawdę o sobie i ją wyznaje, ani nawet na chwilę nie spogląda na faryzeusza, by się z nim porównać. Zbyt wielu z nas popełnia ten karygodny błąd – przygląda się innym, zamiast sobie. Nieważne, czy czyni to po to, by się pysznić, czy po to, by sobą wzgardzić. W życiu duchowym porównywanie zawsze jest błędem. Ponadto głęboka modlitwa daje tak prawdziwy obraz samego siebie, że człowiek uświadamia sobie, że jego istnienie wobec Boga jest nicością, bez względu na to, czy aktualnie jest się grzesznikiem większym, czy mniejszym. Wobec Boga nikt nie jest KIMŚ! Modlimy się nie dlatego, bo jest to przyjemne albo dlatego, że mamy taką psychologiczną potrzebę, tylko dlatego, że jesteśmy świadomi miłości Boga. Większość doskonale obywa się bez modlitwy, gdyż modlitwa jest zrozumiała i upragniona dopiero wtedy, gdy się przekroczy granice tego, co naturalne, i gdy się dozna choć raz miłości Ojca do dziecka. Taką relację kreuje prawdziwa modlitwa. Trzeba zacząć się modlić, aby odczuć w sobie to pragnienie modlitwy. Bez doświadczenia modlitwy nie jest możliwe jej pragnienie. Ono wzrasta, gdy coraz więcej czasu poświęcamy modlitwie. Przyglądając się celnikowi, nie sposób nie zauważyć jego uniżenia. Stoi z daleka, manifestując w ten sposób tęsknotę za bliskością i jednocześnie poczucie jej niegodności. Osiąga upodobanie Boga dzięki temu, że nie podoba się narcystycznie sobie i liczy wyłącznie na miłosierdzie. Nie gra roli, nie maskuje się i nie zakłamuje prawdy o sobie. Możliwe, że do końca życia będziemy się zmagać z pewnymi grzechami, wadami czy nałogami, bylebyśmy nie przestali ich nazywać grzechami i nie zaprzestali się do tego przyznawać. Bóg nie oczekuje od nas ideału, tylko prawdy, którą trzeba niekiedy powtarzać latami przy konfesjonale. I to nie dlatego, że Bóg jej nie zna, tylko dlatego, że nie jest nam łatwo uznać ją w sobie samych. Świadomość prawdy o swej nędzy jest bólem. Prawdziwe bóle ludzkie należą najpierw do Boga i trzeba Mu je oddawać w ratach, ponieważ nie stać nas na pozbycie się ich w całości. o.Augustyn Pelanowski OSPP

Dziękujemy za regularne wspieranie naszej parafii. Można to czynić wrzucając donację do skrzynki w kościele, można przysyłać ofiary pocztą, można też złożyć donację on-line przez system diecezjalny www.catholicyyc.ca/donatetoparish.html

Każdy czas jest stosownym momentem dla modlitwy różańcowej, ale szczególnie myślimy o tym nabo­żeństwie w miesiącu październiku. Zapraszamy na nabożeństwa od poniedziałku do piątku, po wieczornej Mszy św., a dzieci szczególnie zapraszamy na wspólne odmawianie różańca we wtorki na godz. 18:30. Uwaga! W tym dniu nie będzie już dodatkowego nabożeństwa po Mszy św., zatem zapraszamy na wspólny różaniec z dziećmi przed Mszą. Podobnie w środy: różaniec o 18:30, gdyż później mamy modlitewne spotkanie Odnowy w Duchu świętym.

MODLITWA ZA ZMARŁYCH – WYPOMINKI – NOWENNA MSZY ZA ZMARŁYCH

SEMINARIUM ODNOWY W DUCHU ŚWIĘTYM…..

NOWA RADA PARAFIALNA

Chcemy stworzyć zespół osób zaangażowanych w życie Kościoła i naszej parafii, które miałyby trochę czasu i chęci do pracy społecznej dla dobra naszej wspólnoty, a jednocześnie służyły pomocą i radą Księżom i Siostrom tutaj posługującym….. Zgłoszenia należy kierować bezpośrednio do ks. Proboszcza.

ROK SZKOLNY I KATECHETYCZNY rozpoczęty….. Ostatnia szansa, by zapisać dzieci na przygotowanie do Pierwszej Komunii św. oraz do Bierzmowania (klasy 7 i 8). Zgłoszenia u ks. Pawła.

„TAKI DUŻY, TAKI MAŁY MOŻE ŚWIĘTYM BYĆ”- BAL WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH”

 Serdecznie zapraszamy dzieci małe i duże na Bal Wszystkich Świętych 31 października  (poniedziałek) wieczorem. O godzinie 18:00 bedzie Msza św. z udziałem dzieci, a następnie w Sali Para­fialnej zabawy z muzyką, konkursy z nagrodami, pizza i wiele innych atrakcji.  Prosimy, aby dzieci były przebrane za ulubionego świętego  lub aniołka. Serdecznie zapraszamy –  Siostry Dominikanki

W LISTOPADZIE JEST TEŻ SZANSA na obejrzenie najnowszego filmu o Prymasie Tysiąclecia, pt: „Wyszyński – zemsta czy przebaczenie?” Producent, Maciej Styka, obecnie przebywa w Kaliforni z promocją tego filmu. Być może, że uda się też zorganizować pokaz w Zachodniej Kanadzie: Calgary, Edmonton, Vancouver. Nad szczegółami pracuje pan Konsul Z. Potocki. Będziemy informować o sytuacji.  

DOROCZNY „BAL MASKOWY POLAN” – ostatnia szansa by nabyć bilet! Dom Polski, sobota, 29 października. Muzyka: Mirek Syp. Czekają na Państwa: smaczna kuchnia, wspaniała zabawa i atrakcyjne nagrody. Zaczynamy koktajlami o godz. 18:30, obiad o 19:00, kolacja o 23:30. Bilety, w cenie $65 od osoby, do nabycia w niedziele w Sali Parafialnej, lub pod nr tel. (403) 383 2315 i e-mailem info@polanie.ca. Dochód z zabawy przeznaczony zostanie na potrzeby zespołu.

NIEDZIELA EDUKACJI KATOLICKIEJ

Dołącz do nas w obchodach Niedzieli Edukacji Katolickiej 5 i 6 listopada 2022 r. Razem z naszą wspólnotą łączmy się, aby wspierać i dziękować za edukację katolicką w Albercie. Bądź częścią czegoś większego! Twoja dedykowana darowizna zapewni lepsze możliwości nauki dla katolickich studentów z Calgary i okolic. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź stronę www.theccef.ca

                Wiele osób z naszej parafii „przewinęło się” przez system Szkoły Katolickiej w Calgary. Wiele osób również pracuje w tym systemie, na różnych stano­wiskach. Zatem sprawa edukacji naszych dzieci i młodzieży w warunkach „przyjaznych” wychowaniu do wartości, jest nam wszystkim bliska. Kilka lat temu Biskup Henry zabronił szkołom katolickim poszuki­wania dodatkowych funduszy, przez udział w działalności miejscowych kasyn gry. Aby uzupełnić niedobory finansowe, wprowadzono wówczas doroczną kolektę diecezjalną, jako wsparcie dla Szkół Katolickich. I tak, co roku, początkiem listopada, mamy te apele o wsparcie donacjami dodatkowych potrzeb eduka­cyjnych Szkół Katolickich w Calgary. Co roku również gościmy w tym czasie przedstawiecieli lokalnych dystryktów szkolnych, którzy kierują do nas krótki apel pod koniec każdej Mszy świętej niedzielnej.

PRACA- Poszukuję PANIE do sprzątania domów. Wiecej informacji dla zainteresowanych: proszę dzwonić na 403- 247- 1251 lub 403- 714- 0060. (3x)

AUDIENCJA GENERALNA PAPIEŻA FRANCISZKA z 19 PAŹDZIERNIKA 2022 W katechezach tych tygodni nadal mówimy o warunkach wstępnych dla dokonania dobrego rozeznania. W życiu stale musimy podejmować decyzje, a żeby podjąć decyzję musimy przebyć pewien proces, drogę rozeznania. Każda ważna czynność ma swoje „instrukcje”, których trzeba przestrzegać, które trzeba znać, żeby przyniosły pożądane efekty. Dziś skupiamy się na innym niezbędnym składniku rozeznania: własnej historii życia. Poznanie swej historii życia jest – nazwijmy to tak – niezbędnym składnikiem dla dokonania rozeznania. Nasze życie jest najcenniejszą „księgą” jaką otrzymaliśmy, księgą, której wielu niestety nie czyta, lub robi to zbyt późno, przed śmiercią. A jednak właśnie w tej księdze znajduje się to, czego bezużytecznie szuka się na innych drogach. Święty Augustyn, wielki poszukiwacz prawdy, zrozumiał to właśnie odczytując na nowo swoje życie, dostrzegając w nim ciche i dyskretne, lecz wyraziste kroki obecności Pana. Pod koniec tej podróży zauważy ze zdumieniem: „W gębi duszy byłeś, a ja się po świecie błąkałem i tam szukałem Ciebie, bezładnie chwytając rzeczy piękne, które stworzyłeś. Ze mną byłeś, a ja nie byłem z Tobą” (Wyznania, X, 27). Stąd jego zachęta do pielęgnowania życia wewnętrznego, aby znaleźć to, czego się szuka, jak powiedział św. Augustyn: „wróć do siebie samego: we wnętrzu człowieku mieszka prawda” (O wierze prawdziwej, XXXIX, 72, tłum. Jan Ptaszyński, Warszawa 1954). Jest to zachęta, którą kieruję do każdego z was, a także siebie samego: „wróć do siebie samego, odczytaj swe życie, odczytaj swoje wnętrze, jaką drogę przebyłeś, w sposób pogodny- wróć do siebie samego”.Wiele razy my również przeżywaliśmy doświadczenie Augustyna, znalezienia się w więzieniu myśli, które oddalają nas od nas samych siebie, stereotypowych przekazów, które nas ranią, na przykład: „jestem nic nie wart” – i jesteś przygnębiony, „nic mi nie wychodzi”- i jesteś przygnębiony, „nigdy nie osiągnę niczego dobrego” i tak dalej. Te sformułowania pesymistyczne ciebie przygnębiają. Odczytywanie własnej historii oznacza także uznanie obecności tych elementów – nazwijmy je „toksycznych”, ale po to, żeby następnie poszerzyć wątek naszej opowieści, ucząc się dostrzegania innych rzeczy, czyniąc ją bogatszą, bardziej szanującą złożoność, potrafiąc także uchwycić dyskretne sposoby, poprzez które Bóg działa w naszym życiu. Znałem kiedyś osobę, o której ludzie, którzy ją znali, powiedzieli, że zasługuje na Nagrodę Nobla za negatywność: wszystko było straszne, wszystko. I zawsze starał się skoczyć w dół: był osobą zgorzkniałą, a miał wiele zalet. A potem znalazł kogoś innego, kto dobrze mu pomógł i za każdym razem, gdy narzekał, kazała mu powiedzieć o sobie coś pięknego…I wtedy przyznawał: mam także tę zaletę. I pomału, krok po kroku pomagała mu iść naprzód, dobrze odczytywać własne życie, zarówno rzeczy złe, jak i dobre. W ten sposób widzimy to, co nie jest dobre, ale także to, co dobre, co Bóg w nas zasiewa. Widzieliśmy, że rozeznanie ma podejście narracyjne: nie zatrzymuje się na pojedynczych działaniach, lecz umieszcza je w kontekście: skąd pochodzi ta myśl? skąd pochodzi to, co w tej chwili odczuwam:? Gdzie mnie prowadzi, to co w tej chwili myślę? Kiedy się z nią spotkałem wcześniej? Czy jest to coś nowego czy też spotkałem się z tym innym razem? Dlaczego jest bardziej natarczywa od innych, co życie chce mi przez to powiedzieć? Opowiadanie o wydarzeniach z naszego życia pozwala również na uchwycenie ważnych niuansów i szczegółów, które mogą okazać się cennymi pomocami, a które do tej pory pozostawały ukryte. Na przykład lektura, przysługa, spotkanie, na pierwszy rzut oka uważane za rzeczy nieistotne, z czasem przekazują spokój wewnętrzny, przekazują radość życia i podsuwają kolejne dobre inicjatywy. Zatrzymanie się i rozpoznanie tego jest niezbędne do rozeznania, jest to praca nad zebraniem tych cennych, ukrytych pereł, które Pan rozrzucił na naszym gruncie. Dobro jest zawsze ukryte, bo dobro jest wstydliwe, ukrywa się, ciche, wymaga powolnego i ciągłego odkrywania. Ponieważ styl Boga jest dyskretny, Bóg lubi działać w ukryciu, dyskretnie, nie narzuca się; jest jak powietrze, którym oddychamy, nie widzimy go, lecz sprawia, że żyjemy, i uświadamiamy je sobie dopiero wtedy, gdy nam go brakuje. Nawyk odczytywania na nowo swojego życia kształci spojrzenie, wyostrza je, pozwala dostrzec małe cuda, które dobry Bóg czyni dla nas każdego dnia. Kiedy zwracamy uwagę, zauważamy inne możliwe kierunki, które wzmacniają nasz wewnętrzny smak, pokój i kreatywność. Przede wszystkim uwalnia nas od toksycznych stereotypów. Mądrze powiedziano, że człowiek, który nie zna swojej przeszłości, jest skazany na jej powtórzenie. To ciekawe: jeśli nie znamy drogi przebytej w przeszłości, to stale czynimy to samo, krążymy. A osoba, która chodzi w kółko, nigdy nie idzie do przodu, nie przybywa drogi: jest jak pies goniący za swoim ogonem. Tak się dzieje, gdy powtarzamy wciąż to samo. Możemy zadać sobie pytanie: czy kiedykolwiek opowiedziałem komuś o swoim życiu? To piękne doświadczenie narzeczonych:, kiedy są ze sobą na serio, opowiadają sobie nawzajem swoje życie. Jest to jedna z najpiękniejszych i najbardziej intymnych form komunikacji: opowiedzenie o swoim życiu. Pozwala nam odkryć rzeczy dotąd nieznane, małe i proste, ale jak mówi Ewangelia, właśnie z drobnych rzeczy rodzą się wielkie (por. Łk 16,10). Żywoty świętych są także cenną pomocą w rozpoznawaniu stylu Boga w swoim życiu: pozwalają zapoznać się z Jego sposobem działania. Pewne zachowania świętych stawiają przed nami wyzwania, pokazują nam nowe znaczenia i możliwości. Tak było na przykład ze świętym Ignacym z Loyoli. Opisując fundamentalne odkrycie swojego życia dodaje ważne wyjaśnienie, mówiąc: „doświadczenie doprowadziło go do zrozumienia, że jedne myśli czyniły go smutnym, inne zaś radosnym. I tak powoli doszedł do poznania różnych duchów, które w nim działały” (Autobiografia czyli Opowieść Pielgrzyma n. 8) . Trzeba poznawać, co się dzieje w naszym wnętrzu, być czujnymi. Rozeznawanie jest narracyjnym odczytywaniem chwil pięknych i mrocznych, pociech i przygnębień, których doświadczamy w trakcie naszego życia. Rozeznanie jest sercem mówiącym nam o Bogu, i my musimy nauczyć się rozumieć Jego język. Zapytajmy siebie na przykład na koniec dnia:, co się dzisiaj wydarzyło w moim sercu. Niektórzy uważają, że robienie tego rachunku sumienia to rozliczanie się z grzechów, które popełniliśmy, a czynimy ich tak wiele. Ale nie, nie chodzi o to:, co się wydarzyło w moim wnętrzu: doznałem radości – co przyniosło mi radość? byłem smutny- co sprawiło mi smutek? W ten sposób trzeba się uczyć rozeznawania co się w nas d