Numer. 176 (5) 19 czerwca 2016
GŁOS MŁODZIEŻY
365 Dni z Miłosierdziem Bożym
Za wszystko uwielbiaj, duszo moja, Pana i wysławiaj miłosierdzie Jego, bo dobroci Jego końca nie masz. Wszystko przeminie, a miłosierdziu Jego granicy ani końca nie masz, chociaż złość dojdzie do miary, w miłosierdziu miary nie masz.
O Boże mój, nawet w krajach, którymi dotykasz ziemię, widzę przepaść miłosierdzia Twojego, bo karząc nas tu na ziemi, uwalniasz nas od kary wiecznej. Ciesz się wszelkie stworzenie, ponieważ ty jesteś bliższe Boga w Jego nieskończonym miłosierdziu niżeli niemowlę w sercu matki. O Boże, któryś jest samą litością dla największych grzeszników, szczerze pokutujących; im większy grzesznik, tym ma większe prawo do miłosierdzia Bożego.
św. Faustyna Kowalska
Łaska Boża a wolność woli
Jan Kasjan
Tę właśnie Opatrzność i troskę o nas wyraża wspaniale słowo Boże w Księdze proroka Ozeasza, posługując się obrazem Jerozolimy – nierządnicy, która ze zgubnym pośpiechem oddaje się kultowi bożków. Pobiegnę za swymi kochankami – mówi Jerozolima – co chleb mi dają i wodę, wełnę, len, oliwę i napój, na co dobroć Boża troszcząca się nie o jej pragnienia, ale o zbawienie, odpowiada: Zamknę jej drogę cierniami i murem otoczę, tak że nie znajdzie swych ścieżek. Za kochankami swymi pobiegnie, ale ich nie dogoni; pocznie ich szukać, ale nie znajdzie. Wtedy powie: „Pójdę i wrócę do mego męża pierwszego, bo wówczas lepiej mi było niż teraz”.
Innym z kolei porównaniem posługuje się Bóg, aby opisać upór i pogardę, jakimi obdarza Go nasz zbuntowany duch, gdy wzywa nas do zbawiennego nawrócenia: Myślałem – mówi – że będziesz Mnie nazywał: „Mój Ojcze”! i nie odwrócisz się ode Mnie. Ale jak niewiasta nie dotrzymuje wiary swemu oblubieńcowi, tak nie dotrzymaliście Mi wiary wy, domu Izraela – wyrocznia Pana. Widzimy, że po tym, jak porównał Jerozolimę do cudzołożnicy, która zostawia swego męża, tak teraz bardzo trafnie porównuje swoją miłość i nieustanną dobroć do oblubieńca, który bezgranicznie kocha swoją niewiastę.
Rzeczywiście żadne inne porównanie nie mogło lepiej wyrazić tej nieustannej dobroci i miłości Boga wobec rodzaju ludzkiego, jak to, które przyrównuje Go do męża kochającego gorącą miłością niewiastę. Męża, który im bardziej czuje się przez nią opuszczony i wzgardzony, tym gwałtowniejszym ogniem zazdrości o nią płonie. Żadna nasza zniewaga nie jest więc w stanie pokonać miłości Boga, żaden nasz grzech zmusić Go do zaprzestania troski o nasze zbawienie i odstąpienia od swego pierwotnego zamysłu.
Opieka Boża nie opuszcza nas więc nigdy, a dobroć Stworzyciela wobec swego stworzenia jest tak wielka, że Jego Opatrzność nie tylko towarzyszy człowiekowi, ale wychodzi mu naprzeciw. Doświadczył tego Psalmista, który otwarcie wyznaje: W swej łaskawości Bóg wychodzi mi naprzeciw.
Zaledwie Bóg dostrzeże w nas jakiś rodzaj dobrej woli, natychmiast udziela mu światła, pobudza do życia i wzmacnia, rozwijając go niezależnie od tego, czy On sam go zaszczepił, czy też jest to owoc naszego wysiłku. Powiada bowiem: Zanim zawołają, Ja im odpowiem; oni jeszcze mówić będą, a Ja już wysłucham, oraz: Na głos twojej prośby, ledwie[Pan] usłyszy, odpowie ci. Nie tylko więc łaskawie podsuwa święte pragnienia, lecz także stwarza warunki do ich realizacji i przysposabia do czynienia dobra. Błądzącym natomiast ukazuje drogę do zbawienia.
Stwórco wszystkich rzeczy
modlitwa wieczorna
Boże, Stwórco wszystkich rzeczy,
Który władasz przestworzami,
Jasnym blaskiem dnie ozdabiasz,
Darem snu napełniasz noce.
Niech spoczynek nam przywróci
Sprawność znużonego ciała,
Myśl odświeży, a sumienie
Niech ukoi łaską skruchy.
Za miniony dzień składamy
Dzięki na początku nocy.
Ty nam pomóż swoją łaską
Być wiernymi Tobie, Boże!
Ciebie niechaj dusza sławi,
Ciebie pieśnią głos wychwala,
Ciebie trzeźwy umysł wielbi,
Ciebie czyste serce kocha!
Gdy głęboki mrok pochłonie
Blaski światła słonecznego,
Niech mi wiara się nie podda,
Lecz jaśnieje wśród ciemności.
Spraw to Ojcze miłosierny,
Który razem z Twoim Synem
I z Pocieszycielem Duchem
Władasz czasem i wiecznością.
Amen.
.
